พันธะสวาท ตรวนเสน่หา (1) (ฟ้าสีรุ้ง)

“คุณแน่ใจนะกษมา คราวนี้คุณอาจจะไม่โชคดีเหมือนที่ผ่านมาก็ได้” เขาเตือนสติของอีกฝ่าย เพราะตอนนี้ชายหนุ่มมั่นใจเป็นนักหนาว่าโอกาสรอดของหล่อนนั้นน้อยนิดเต็มที ต่อให้เขามีทางเลือกให้แก่หญิงสาว ตัวเขาเองก็ไม่แน่ใจนักว่า เขาจะยอมให้หล่อนเลือกบ่ายเบี่ยงเขาอีกหรือเปล่า 

“คุณเมา ไม่มีสติ มีแต่จะเสียใจภายหลัง”  เขาไม่ต้องการฉวยโอกาสเอาซะเลย กษมาส่งยิ้มหวานให้กับเขา พร้อมกับสวมมือเข้ากอดไปยังรอบเอวและซบใบหน้าไปยังหน้าอกที่ตอนนี้ได้ยินเสียงเต้นของหัวใจของเขาอย่างชัดเจน 

“ฉันไม่ได้ขาดสติค่ะ ตอนนี้แน่ใจและพร้อมที่จะทำงานให้ตามที่คุณร้องขอ ฉันเต็มใจค่ะ” พูดเสร็จ ก็โอบคอชายหนุ่มรั้งปากหยักหนามายังปากอวบอิ่มของตัวเอง 

พชรโอบกอดรอบเอวหญิงสาวเข้ามาจนชิดอีกครั้ง เขาเริ่มจูบอย่างที่ใจปราถนา จากที่นุ่มนวลก็เป็นเร่าร้อน ค้นหา มือไม้เริ่มอยู่ไม่เป็นสุข ทั่วเรือนร่างงามถูกมือหนาใหญ่ลูบไล้คลอเคลียไปแทบทุกส่วน

“คุณพชร...” หล่อนเริ่มเรียกชื่อเขาขาดเป็นห้วงๆ ชีพจรการเต้นของหัวใจมันเริ่มรัวเร็ว จนควบคุมไม่ได้อีกต่อไป ความร้อนในกายโลดแล่นอย่างยากที่จะควบคุมบ่งบอกให้รู้ว่าหล่อนพร้อมที่จะให้เขาจูงมือนำทางไปทุกที่ที่เขาปราถนา